Grenzen aan wat geleend mag worden
Bij het bepalen van deze grenzen spelen het inkomen en de hoogte van de rente en aflossing een belangrijke rol. Slechts in bijzondere gevallen mag en zal een bank van deze grenzen afwijken. En dan alleen in die situatie waarin er eigenlijk geen twijfel bestaat dat de consument die een hoger bedrag wil lenen dan de norm, de woonlasten ook in de toekomst zonder problemen kan blijven betalen.
Overspannen woningmarkt dwingt financiering tot de grens
Er is nog steeds veel meer vraag naar woningen dan het aanbod. Dit leidt ertoe dat de prijzen van woningen, ondanks de zorgen en effecten van het coronavirus, onveranderd hoog blijven. In de praktijk is dan ook te zien dat voor veel mensen die een woning willen kopen dit alleen maar mogelijk is indien zij maximaal het bedrag kunnen lenen dat bij hun profiel past.
Lichte verruiming van de financieringsnorm
Minister Kajsa Ollongren (Binnenlandse Zaken) heeft in een brief aan de Tweede Kamer bekend gemaakt dat de maximale bedragen die banken aan consumenten voor de aankoop van een woning mogen lenen, in 2021 in bepaalde situaties verruimd mogen worden.
Bij tweeverdieners wordt het tweede inkomen vanaf 1 januari 2021 voor maximaal 90 % meegeteld bij het bepalen van het maximale hypotheekbedrag. Nu is dat nog 80 %.
Bij consumenten met een studieschuld zal deze schuld minder zwaar meetellen bij het bepalen van de maximale hypotheek. Dit omdat de rente over deze studieschuld ook lager wordt. De aanwezigheid van een studieschuld verlaagt het bedrag dat (jongeren) kunnen lenen voor de aankoop van een woning. Vaak staan jongeren aan het begin van hun loopbaan en is hun startsalaris ook nog laag. De combinatie van een laag inkomen en de aanwezigheid van een studieschuld leidt ertoe dat zij maar een beperkt bedrag aan hypotheek kunnen lenen.
In onze adviespraktijk zien we dan ook vaak dat voor het bedrag dat volgens de normen wél geleend kan worden, op de markt geen woningen in de verkoop staan.
Hogere normen leiden vaak tot verdere prijsstijgingen
De vraag is of hogere leennormen in de praktijk leiden tot meer kansen op de woningmarkt. Zolang er een fors tekort aan woningen bestaat, leiden ruimere normen ertoe dat meer mensen een aangeboden woning kunnen financieren hetgeen weer leidt tot een prijs opdrukkend effect. De oplossing om tot normalisering van de woningmarkt te komen lijkt toch vooral gevonden te moeten worden in het vergroten van het aantal woningen door nieuwbouw.